caminofrancesdirkbrigitte2023
caminofrancesdirkbrigitte2023
  • Home
  • Informatie
  • Contact
  • Burgos - Ponferrada
    vanaf 20 april 2023

Maak jouw eigen website met JouwWeb

Donderdag 20 april 2023: Burgos - Hornillos del Camino

Gisteravond lekker gegeten in Burgos en een goede nacht gehad in het Silken hotel. Deze morgen werden we verrast met een wel zeer uitgebreid ontbijt- zelfs de cava ontbrak niet maar we vonden dit toch iets te vroeg- en we konden vertrekken. De eigenlijke etappe vertrok aan de prachtige kathedraal en het was wel even zoeken naar signalisatie in de vele kleine straatjes; de gekende gele pijlen waren soms moeilijk te vinden maar met enig zoekwerk lukte het toch.

Het was verrassend hoe vlug we uit het eigenlijke centrum van de grote stad wandelden en al vlug op brede witte landwegen kwamen, dezelfde wegen die we de hele dag zouden volgen.

Al vlug liepen we naast een vrouw van midden veertig met wie ik aan de praat raakte; ze bleek in Melbourne Australie te wonen en deed de camino in navolging van haar ouders 15 jaar geleden en van haar oudere zus enkele jaren geleden. Haar tocht was voor haar een eerder spirituele ervaring bleek uit de gesprekken . Na een tiental kilometer kwamen we in het eerste Castiliaans dorp nl. Tardajos. We besloten in een typische bar een koffie te drinken en ik bood er ook een aan aan Bernadette. We hadden een aangenaam maar redelijk levensbeschouwelijk gesprek en ze wist te vertellen dat ze een mapje had met allerlei kleine quotes die ze van vrienden en familieleden meegekregen had en er elke dag eentje uithaalde om te lezen; deze keer bleek het een tekst te bevatten van een of andere voor ons onbekende muziekgroep en het ging over op weg zijn.

Toen we afscheid namen - zij zou in het dorp blijven om zichzelf en haar voeten rust te gunnen- bood zij het briefje aan Brigitte, die er zo van slag van was dat ze spontaan in snikken uitbarstte. 

Zulke dingen kom je dus tegen op de camino...

 

Enkele kilometer verder bereikten we Rabe de las Calzadas waar we terug een bar bezochten en een frisse cola zero nuttigden. We konden net zoals daarnet buiten in het zonnetje genieten van de zeer aangename temperatuur van rond de 20 graden, ideaal weer om te wandelen en een licht briesje voelde zeer aanganaam aan. Nu was het nog een 9tal kilomerer tot onze eerste overnachtingsplaats Hornillos del Camino. Ik was te weten gekomen dat dorpen de toevoeging 'del  camino' pas kregen als ze in de loop der tijden veel betekend hadden voor de pelgrims. Hier bleken er honderden jaren geleden 3 hospitaals geweest te zijn om gewonde of zieke pelgrims te helpen, vandaar zijn huidige naam. Momenteel is het enkel nog een slaapplek voor voorbijgangers met tal van aubergues. Wij verblijven in la casa de la abuelo, er is zelfs een bar bij... wat kan een mens zich nog meer wensen.

Brigitte haar voeten hebben het wonderwel goed doorstaan , ze heeft enkel het begin van een blaar aan een van haar kleine teentjes en dat komt door het preventief aanbrengen van allerlei speciale pleisters ter preventie... hopelijk blijft het zo de komende dagen.

 

 

Vrijdag 21 april 2023: Hornillos del Camino - Castrojeriz (19,9 km)

We werden heel goed verwend de laatste 2 dagen maar nu is het echt back to normal: de  auberge waar we verbleven was verzorgd maar de rest was het veel minder: de tuin met zwembadje en  jacuzzi  was heel vuil en niet onderhouden en de uitbaters deden  geweldig hun best maar hadden er helaas geen pap van gegeten. De vrouw wist niet waar eerst springen en had daarbij nog de zorg van haar dementerende moeder en vader. Haar man was zo stuntelig dat het soms op de lachspieren werkte: terwijl hij onze tafel probeerde af te kuisen nam hij Brigitte haar cola in zijn ene hand en terwijl hij met zijn andere hand wreef goot hij de helft van haar cola gewoon op de grond. De maaltijd zelf was ook niet echt om over naar huis te schrijven maar we hadden toch gegeten. Mijn glas wijn bevatte allerlei naar boven drijvende substanties en na de confrontatie kreeg in een nieuw glas dat al niet veel beter was.

Na een sober ontbijt dat we zelf bereidden vertrokken we om 8.45u voor onze 2de etappe van een kleine 20 km.  De weg was een breed slingerend pad door  het glooiende landschap dat er in de herfst naar het schijnt heel eentonig zandkleurig uitziet maar nu fel groen kleurde. Opvallend was wel het enorme aantal vogeltjes dat ons kwetterend begeleidden en duidelijk mensen gewoon waren: sommige kon je tot op 1 meter benaderen alvorens ze wegvlogen. Vandaag passeerden we slechts 1 dorpje op onze weg, toevallig ongeveer halverwege zodat we rond 11.30u een cola kochten met een stukje tortilla patatas. Het weer was terug uitstekend en onze armen en nek begonnen te verbranden aan de ene kant. In Castrojeriz is een apotheek en  straks halen we er zonnecreme- ze openen er zoals elke winkel pas om 17u. 

Albergue la Rinconada is een splinternieuw pension uitgebaat door een  vrouw. Een jongere vrouw was ook aanwezig en toen ik de uitbaatster vroeg of het haar dochter was bleek het gewoon een vriendin te zijn... een genante stilte en een  priemende blik van Brigitte waren mijn deel...

Verder kunnen we spreken va ongelooflijke meeval wat het weer betreft: vooraan in de 20° en steeds een fris briesje. Het weer blijft volgens de voorspellingen hetzelfde de komende dagen en onze lange wandelbroeken zitten samen met de paraplu en regenkledij diep in onze koffer.

Zarerdag 22 april 2023 : Castrojeriz - Boadilla del Camino (20,4 km)

Gisteravond hebben we de apotheek nog opgezocht en die lag helemaal aan de andere kant van het lange smalle dorp; de apothekeres kon zoals verwacht geen woord Engels of Frans en alles diende met handen en voeten uitgelegd te worden, google translate bleek een uitstekend middel om alles wat we nodig hadden netjes naar het Spaans te vertalen. Bij het terugkeren hadden zich donkere wolken  samengepakt en we hadden geluk dat we slechts enkele grote druppels van het on weer moesten doorstaan . De maaltijd in de auberge la Rinconada was gemeenschappelijk met andere pelgrims en was zeer eenvoudig maar goed en dit voor 10 euro. We kropen om 20 u in bed en hadden ondanks het kleine tweepersoonsbed een goede nacht slaap en werden pas om 6.30 wakker. Het  ontbijt was te eenvoudig en het brood moest geroosterd worden om nog enigszins eetbaar te zijn; de koffie was lauw tot koud en werd niet bijgevuld. Het kostte slechs 4 euro en mijn raad zou zijn: vraag 10 euro en serveer een deftig ontbijt.

Om 8 u reeds trokken we op pad en het was veel kouder dan de vorige dagen en reeds vlug hadden we - voor de eerste keer -onze jassen en Brigitte zelfs haar handschoenen aan. Na enkele honderden meters bemerkten we licht in een auberge en we konden er een deftige koffie drinken. De wandeling was veruit de mooiste tot hiertoe , reeds kort nadat we uit het dorp waren moesten we een lange, lastige maar zeer mooie klim doen en we deden het op ons eigen tempo, ik iets sneller en Brigitte stapje voor stapje zonder zich te forceren om uiteindelijk na een halfuur helemaal boven te komen zonder helemaal uitgeput te zijn; dit is iets wat we geleerd hebben: nooit forceren.

Enkele kilometers verder bereikten we een eeuwenoud gebouw dat vroeger dienst deed als hospitaal voor pelgrims en  waar nu een heel gastvrij mannetje, ik denk een pater, ons uitnodigde om een koffietje te drinken en een koekje of praline te eten. Er was een soort offerblok en wij staken er een euro in ; de man vroeg iedereen waar ze vandaan kwamen en je kreeg er een goed gevoel bij, een prachtige belevenis op de camino. Even later kwamen we in het dorpje Itero de la vega waar we in een  bar een kleinigheid kochten om te eten. De rest van de wandeling was saaier dan het eerste gedeelte en er stond een stevige tegenwind; we waren blij toen we uiteindelijk onze bestemming Boadilla del camino bereikten . Ik had geboekt in Hotel en el Camino,vlak naast albergue en el Camino, een prachtig maar druk hotel met een naar caminonormen echt luxueuze kamer waar Brigitte , terwijl ik dit nu schrijf, na het hebben verzorgd van haar eerste 4 kleine blaren aan rusten toe is. Hopelijk valt het een beetje mee met haar blaren, de paden vandaag waren soms bezaaid met grote stenen en dat is nefast voor haar voeten.

 

; 

Zondag 23 april 2023 : Boadillo del Camino - Villalcazar de Sirga (21,5 km)

Hotel en el Camino was voortreffelijk : een zeer gezellige bar, een mooie eetzaal , een groot terras en prachtige kamers. Tijdens het gezamenlijk diner maakten we kennis met 2 tamelijk luidruchtige Nederlandse vrouwen  maar ook met de 40-jarige Braziliaanse Carolina en de 73-jarige Sloveense Lidjia die reeds voor de elfde maal op rij haar boerderij en man achterliet om de camino te wandelen; de pittige dame met een zeer komisch accent bleek eraan verslaafd en begreep zelf niet hoe dit kwam. De gesprekken waren vrolijk en de wijn vloeide. Om 8.30u was het voorbij en we zochten onze kamer op. Het enige wat niet perfect was,was de wifi waardoor ik mijn krant niet opgeladen kreeg. Gelukkig had ik nog een en ander gedownload van Netflix.

Over de wandeling van vandaag kunnen we heel kort zijn: eerst wandelden we kilometers ver langs het canal de Castilla met erlangs betonnen smalle kanalen om de akkers via een systeem met pompen van water te voorzien. Het eerste stadje dat we tegenkwamen was Fromista en de eerste koffie werd gedronken. Vanaf dan was het steeds rechtdoor tot het volgende onooglijk dorpje, gelukkig hadden we er nog drie, wat de saaiheid van de wandeling enigszins goedmaakte. Om 14u. Bereikten we onze slaapplaats Don Camino, een wat ouwbollig gebouw met vele slaapplaatsen maar gelukkig met  een privekamer en eigen douche en WC. We waren zoals steeds iets te vroeg maar hadden dus ruim de tijd om ons te verfrissen en tevens onze eerste wasbeurt te doen, we geraakten zonder sokken en onderbroeken...

 

  • Voorbeeld product
    Voorbeeld product € 14,45
  • Voorbeeld product
    Voorbeeld product € 14,45
  • Voorbeeld product
    Voorbeeld product € 14,45
  • Voorbeeld product
    Voorbeeld product € 14,45
  • (1 / 1)
  • 1

Maandag 24 april 2023: Villalcazar de Sirga -Calzadilla de la Cueza (22,8 km)

Albergue don Camino was helemaal verouderd en niet proper, we betaalden 120 euro voor alles en dat is veel te veel volgens de hier heersende normen, voor dit geld heb je al een zeer deftig hotel. Het eten was degelijk maar onwaardig voor deze prijs. Terwijl de jonge vrouw ons moest bedienen kwamen een 8-tal jonge wandelaars binnengewaaid en zij moest die eerst allemaal zorgvuldig registreren; zo was er chaos en zij excuseerde zich omstandig. We hadden echter geduld en stelden haar op haar gemak... een extra hulp had zij zeker kunnen gebruiken.

Wat de wandeling betreft kan ik nog korter zijn dan gisteren: de eerste 6 km liepen langs een lange rechte baan tot in Carrion de los Condes, een middelgrote stad. Bij het binnenkomen zagen we links het oude St.-Claramonasterium en we zagen de deur openstaan van de grote kapel. We besloten een kijkje  te gaan nemen en troffen er een 6-tal mensen verspreid  in het kerkje, helemaal achteraan echter zaten achter grote tralies een tiental gebeden prevelende kloosterzusters in traditionele gewaden zoals ze bij ons in de vijftiger jaren droegen. Uit een zijdeur kwam plots een priester opdagen om de mis te beginnen terwijl de zusters een tandje bijstaken. Wijselijk besloten we het pand te verlaten niet zonder eerst stiekem een foto genomen hebben van de nonnen.

 

Dat zou zowat het spectaculairste zijn wat we vandaag zouden meemaken. We dronken nog een koffietje met koffiekoek en zetten onze weg verder; we passeerden een souvenirwinkeltje helemaal in het teken van de camino en we kochten een paar oorringetjes in de vorm van goudkleurige schelpjes en vertrokken opnieuw. Het is bijna niet te geloven maar de rest van de weg , zo een 17 km was steeds rechtdoor op een brede grintweg en enkel een stand met versnaperingen, uitgebaat door een jonge Spanjaard na een 6 - tal km verbrak de eentonigheid. Een vriend die het traject gedaan had had me verwittigd over de lange ,saaie stukken en hij had niet overdreven. Pas vanaf Leon schijnt het te zullen beteren, nog een drietal dagen geduld dus.

Dinsdag 25 april 2023 : Calzadilla de la Cueza - Shagagun (23,8 km)

De Real bestond uit een albergue en een hostal, wij verbleven in het hostal, een zeer goede en gezellige plaats om te overnachten, precies iets wat je mag verwachten. Er was een gezellige bar met vriendelijk Braziliaans personeel en door het mooie weer konden we buiten aperitieven, we zaten aan tafel met een jonge Fransman, de reeds eerder vernoemde Carolina, een 31-jarige jongedame  uit Leipzig en een 60-jarige Nederlandse die zich jonger probeerde te gedragen dan ze was, iets vooraleer we mochten aanschuiven voor het diner kwam nog een Duits echtpaar ons vervoegen. We konden allen samen aan dezelfde tafel plaatsnemen om te eten. De gesprekken verliepen vlot en geanimeerd, mede doordat de Fransman de jonge Duitse had geimponeerd met een grote kan sangria met vanalles erbij... het was druk aan tafel en Brigitte heeft dat minder graag maar ik voel me juist in mijn nopjes als ik maar over vanalles en nog wat kan babbelen met iedereen.

De wandeling naar Shagagun was helemaal niet zo saai als gisteren hoewel we ook grote delen juist naast de autoweg liepen. We passeerden op tijd en stond dorpjes waar telkens wel in een of andere albergue iets te verkrijgen was. De temperatuur was rond de 20°, perfect dus en de weerdiensten beloven voor de komende 10 dagen alsmaar meer met eind volgende week 28° op onze  laatste wandeldag, iets te warm maar we vertrekken dan 's morgens iets vroeger . Toen we bijna in Shagagun kwamen merkten we bij een eeeuwenoud kerkje allerlei activiteit op: het betrof een lokaal traditioneel feest waarbij grote stukken brood, stukken kaas en rode wijn aan de talrijke aanwezigen uitgedeeld werden. Nog een tweetal saaie kilometers door industriegebied vooraleer we aan hostal Codorniz aankwamen, dat dachten we tenminste maar alles bleek potdicht op het adres dat ik bij me had. In lichte paniek probeerde ik Jacotrans op te bellen, de maatschappij  die onze bagage vervoert maar net dan kwam een oudere meneer uit een zijgebouw die ons wist te vertellen dat dit de oude ingang was, de nieuwe was aan de andere kant van het gebouw. Eind goed al goed, het hostal ziet er aan de voorkant nieuw uit maar de kamers zijn verouderd en ietwat uitgewoond, vandaar dat we slechts 55 eur moeten betalen.

Woensdag 26 april: Sagagun - El Burgo Ranero ( 18 km)

Omdat het restaurant in de Codorniz pas om 21.00 open zou gaan besloten we een kijkje te nemen in de stad en  de meesten zouden pas vanaf 20.30 ten vroegste opengaan . Toen we op het centrale plein iets gingen drinken zagen we een bord staan waarop te lezen was dat de keuken er constant open was. Ik vroeg aan de jongedame of ik een kijke mocht nemen achterin en er was inderdaad een mooi restaurant met gedekte tafels. Ik probeerde met handen en voeten te reserveren en ze begreep het plotseling, ze kende geen woord Engels. Een klein halfuurtje later schoven we aan tafel en kregen de menukaarten in het Spaans. We besloten de menu van 30 euro te nemen en ons eens te verwennen na al die dagen pelgrimmenu's te hebben gegeten. We hadden telkens de keuze tussen een viertal submenus en wisten enkel of het vis, vlees of schaaldieren waren. Het voorgerecht was coquilles -saint- jacques -om in de caminosfeer te blijven -en er was een heerlijke bisque van kreeft, het hoofdgerecht was lekker gebakken vis met aardappeltjes en een fijne looksaus. De dame vroeg wat we dronken en ik bestelde een glas witte wijn en Brigitte een cola zero. Plots was ze daar met een reuzeglas en een hele fles wijn. Bij controle op mijn speciale app bleek de overigens zeer goede wijn meer dan 13 euro te kosten in de handel, bij ons betekent dat toch ongeveer maal drie in  een restaurant. We besloten de fles te houden en Brigitte zou er ook een glaasje van drinken. Het desssert was een soort kruising van ijs, sorbet en yoghurt met een citroensmaakje, heel lekker. Toen ik ietwat bang voor de prijs de rekening vroeg bleken we 61,5 euro te moeten betalen, de drank bleek inbegrepen, ik betaalde enkel het koffietje nadien. Vandaag op de wandeling vertelde ik het aan onze Braziliaanse en zij beweerde dat het restaurant een michelinster had wat ik eigenlijk maar half geloof.

Toen we gisteren gingen slapen was er vanuit de kamer naast ons  enorm luide muziek en Brigitte was zo moe, ik besloot bij de receptie te gaan klagen en zij zouden het oplossen... het duurde echter tot na 22 u vooraleer de muziek ophield, vanaf dan hoorden we bijna de hele nacht het geluid van toeslaande deuren en het verslepen van meubilair wat onze slaap niet ten goede deed

De wandeling zelf was van begin tot einde bijna hoofdzakelijk naast een gewone weg , enkel na een tiental km kwamen we een dorpje tegen waar niets open bleek te zijn zodat we op onze kin konden kloppen en pas hier in la Costa del Adobe  waar we overnachten een slaatje konden bestellen.

 

Donderdag 27 april 2023: El Bulgo Ranero - Mansilla de las Mullas (19,3 km )

In februari had ik een kamer geboekt in la Costa del Adobe en toen we wilden inchecken dacht de gastvrouw Maria dat het voor een eenpersoonskamer was; ik had echter het bewijs - de mail- op mijn smartphone en zij verontschuldigde zich omstandig en ging zorgen dat er een extra bed op de kamer kwam. We zouden maar de prijs voor 1 persoon moeten betalen.De vrouw was zeer lief en hard werkend en het zou een van onze aangenaamste verblijven worden. Er was een gezellige hof waar we konden dineren in het gezelschap van 2 Canadezen uit Quebec die we al enkele dagen regelmatig tegenkwamen. De avond verliep heel gezellig en de wijn vloeide rijkelijk. Het koppel was van Roemeense origine en waren een dertigtal jaren naar Canada uitgeweken . Hun dochter en kleinkind woonden op 6000 km afstand en dat vonden ze niet fijn.

De wandeling vandaag was terug van hetzelfde: steeds langs een autoweg voor het hele traject; we konden heel in de verte al de streek van Leon zien en dat beloofde toch wat anders dan het saaie landschap waarin we nu toch al een heel aantal dagen liepen. Nog even op de tanden bijten want morgen belooft een heel saaie dag te worden langs industriegebied richting Leon. Het schijnt dat enorm veel pelgrims de bus nemen voor dit laatste stuk maar wij zijn vastbesloten om de wandeling te doen. Brigitte haar voeten doen het ondanks een zestal blaren heel goed en ze ziet het duidelijk zitten. De tijd die we over hebben tussen het arriveren op de bestemming en het diner is telkens wat lang zodat de verveling toeslaat. In dit dorpje hier is werkelijk niets te beleven en we kunnen pas om 19.00u  gaan eten. De aubergues met bar sluiten rond 14.00 u en gaan pas terug open om 18.30. Gelukkig heb ik nog deze blog waarin toch enige tijd gaat.

Vrijdag 28 april 2023 : Mansilla de las Mullas - Leon ( 19,5 km)

De tweede maal reeds dat we eigenlijk te veel betaalden voor een accomodatie  die naar onze normen,  specifieker Brigittes normen, niet voldoet qua hygiene;  het was volgens haar een echte stofbak en zijn 70 euro niet waard. Het eten echter was er wel lekker en vond plaats op de binnenkoer waar het leuk vertoeven was in dit mooie weer. De pelgrimsmenu was lekker en er was veel keuze en dit voor 14 euro. Om 8.30u reeds lagen we onder de wol en hadden een heerlijke nacht slaap van ongeveer negen uur, dat is bijna het dubbele van wat ik thuis slaap; misschien komt na negen dagen en ongeveer 180 km de vermoeidheid wel naar boven. Na het ontbijt vertrokken we om 8 u richting Leon, een eeuwenoude stad met ongeveer een half miljoen inwoners. Opvallend veel Zuid -Koreanen kwamen we tegen, het schijnt dat er daar een film verscheen van een Koreaanse die de camino liep en dat inspireerde blijkbaar veel van haar landgenoten. Plots liep een van hen, een 72 jarige,  naast ons en vroeg uit welk land we kwamen, hij was heel vriendelijk en wilde op de foto met Brigitte van wie hij zei dat ze pery peautipul was, het is bekend dat zij moeite hebben om de 'v' en de 'f' uit te spreken. 

We liepen terug hoofdzakelijk langs de autobaan en kwamen verschillende dorpjes tegen. Vanaf een tiental km kwamen we in de voorstad waar elk automerk wel zijn garage had. Eenmaal binnen de agglomeratie was het toch nog een viertal km voor we het Leon Hostal bereikten, bijna vlak naast de schitterende kathedraal. We hadden een code om de voordeur te openen en een code voor - dacht ik -onze kamer op de derde verdieping. Toen we de deur openden echter stond een dame ons op te wachten die ons vriendelijk ontving. Terwijl ik dacht dat het hier om een onpersoonlijk hotel zou gaan was het eigenlijk een typische , goed georganiseerde auberge. Er was een gemeenschappelijke badkamer en toilet maar dit zullen we hoop ik wel overleven. Na ons opgefrist te hebben trekken we de stad in om de kathedraal te bezoeken en ons te belonen met een ijscoupe of gebakje, we hebben dit wel verdiend na 9 dagen stappen

 

 

Zaterdag 29 april 2023 : Leon - Villadangos del Paramo (20,2 km)

Wat een mooie stad is Leon toch, prachtige kathedraal en heel mooie gebouwen  van o.a. Gaudi en een bruisend leven met enorm veel restaurantjes en pleintjes en veel jong volk . Ons hotel bleek nog maar eens een hostal te zijn , blijkbaar weten ze in Nederland bij 'booking.com' het verschil niet. We hadden een gemeenschappelijke badkamer en toilet en dat zijn we niet gewoon. Na de verfrissing de stad gaan verkennen en de onszelf beloofde taartjes verorberd voor zowat de helft van de prijs die we bij ons zouden betalen. We besloten om toch maar niet de prachtige kathedraal te bezoeken, het was er heel druk en busladingen Amerikaanse toeristen-met gids- verdrongen zich aan de ingang.  Bij een vorig bezoek aan de kathedraal van Burgos bleven we toch wat op onze honger : natuurlijk geen uitleg in het Nederlands en van dat Engels begrijpen we ook niet altijd het fijne.  Dan zijn we maar cultuurbarbaren...

De moeilijkheid in Spanje is ook het feit dat de restaurants zo laat openen maar hier en daar bleek de keuken toch constant open; in één  van de vele zijstraatjes werden we door een ober aangesproken en voor we het beseften zaten we aan een tafeltje; de gladde jongen bleek een Turkse immigrant en hij kon het heel goed en in het Engels uitleggen. We bestelden een simpele maaltijd voor 14 euro en het was lekker en gezellig. Een bende collega-pelgrims passeerde en vroeg ons of het lekker was , ik beaamde het en raadde hen  aan om ook hier te eten, zo zaten er op een  gegeven moment wel tien personen die op ons aanraden de zaak betraden. De vriendelijke Turk had gezien dat ik zijn job overpakte en ik kreeg er een gratis koffie voor. We wandelden dan nog een tijdje rond in de hoop onze vrienden uit Quebec te ontmoeten maar dit lukte niet en om ongeveer 21.15 gingen we onder de wol terwijl de stad nog vol leven was, gelukkig sliepen we op de derde verdieping en viel de overlast best mee.

Zondag 30 april 2030 : Villadangos del Paramo - Villares de Orbigi (15,7 km)

Het hostal waar we verbleven, Alto Paramo, had veel weg van een baancafe zoals men er bij ons zo veel ziet. We merkten dat er een tankstation bijhoorde, een grote parkeerplaats en een restaurant. Toen we er rond 13.30 aankwamen zat het restaurant stampvol met luidruchtige  gepensioneerde Spanjaarden. In het ernaast gelegen  cafe was het iets rustiger en we konden inchecken. Een koppel pelgrims kwam er iets eten en moest noodgedwongen in het cafe plaatsnemen. Voor ze echter tijd kregen om iets te bestellen werd de plaats overrompeld met de mensen uit het restaurant, die hun koffie of laatste drankje hier kwamen  nuttigen. Het koppel dat eerst naar het toilet ging was meteen zijn plaats kwijt en toen ze terugkwamen en de oudjes het zagen dat zij daar eigenlijk zaten uitten zij zich omstandig in verontschuldigingen. Het koppel had het echter gehad en vertrok onverrichterzake stilletjes naar andere oorden.

Onze wandeling vandaag is nog geen 16 km omdat het tot Astoria 31 km is en dat is te ver voor Brigitte, haar voeten zijn in relatief  goede staat maar we konden dit risico voordien niet nemen en dus hebben we nu 2 rustige etappes waar we zullen proberen iets langer te genieten van de tussenstops. Het mooie weer de laatste dagen maakt het wel extra lastig want bij momenten net voor en na de middag is het echt puffen. Daar waar ons beloofd werd dat het traject na Leon zou beteren is eraan voor de moeite: praktisch heel de weg was het weer langs een, dit keer heel drukke autoweg, en pas in Hospital de Orbigi, een wel heel erg mooi dorp met prachtige brug was het aangenamer wandelen maar dat was dan ook in de laatste 3 km. Albergue el Encanto is heel uitnodigend en ziet er prachtig uit, ook onze privekamer met splinternieuwe badkamer is een heel groot pluspunt; gastvrouw Martha stond ons enthousiast op te wachten, een beetje té veel uitleg, vond Brigitte die dringend naar het toilet moest en duidelijk weinig boodschap had aan de mooie woorden van de vrouw.

Maandag 1 mei 2023 : Villares de Obrigi - Astorga (14,7 km)

Onze slaapplek was heel mooi en verzorgd en we konden de pelgrimsmenu krijgen in het restaurant 50 meter verder. We gingen na een korte rust- en verfrissingsbeurt reserveren en bestelden tevens een drankje en een schaaltje olijven. We raakten in gesprek met een 57-jarige Nederlandse dame en de tijd vloog voorbij , om iets vóór zevenen mochten we plaatsnemen op het gezellige terras achteraan. De dame van ons verblijf had ons gezegd dat het niet om zomaar een pelgrimsmenu ging en de verwachtingen waren dan ook hoog. De menu echter was weeral van hetzelfde, zo was het hoofdgerecht een platte biefstuk van 3 milimeter dik en een tiental frieten en dit zonder ook maar één blaadje salade; zo is het nu eenmaal in Spanje en trouwens ook in Frankrijk : de groenten worden vóór de eigenlijke maaltijd geserveerd. We hadden het gezelschap van een gepensioneerde Duitse postbode, een collega van mij dus, en de Deense meneer die we gisteren al ontmoetten, iemand met een nogal vreemd gevoel voor humor: zo mepte hij gisteren zogezegd een vlieg neer met zijn hand, net op het moment dat de oudere ober passeerde en zó hard dat de arme man zijn plateau net niet op de grond kletste terwijl hij omhoog sprong van het verschieten.

De wandeling vandaag was een echte verademing in vergelijking met de vorige saaie dagen: de hele tijd bewandelden  we boerenwegels tussen velden en boerderijen en stevig stijgend en dalend. Op een rustbankje belden we onze schoonbroer, nonkel Eric op om hem zingende van 'lang zal hij leven in verschillende gloria's', geluk te  wensen met zijn 80ste verjaardag. Iets verder was er een grote verrassing: een plaats waar van alles te krijgen was voor de pelgrims en waar je mocht betalen wat je wilde:  zo lag de tafel vol kleingeld: ik legde er een tweetal euro bij en we namen elk een stuk fruit. Het plaatsje was heel netjes met bloemperkjes en achteraan en opzij zelfs echte bedden en hangmatten om te rusten, een echte oase

Om iets vóór eenen reeds waren we in Astorga: een stadje met een 11.000 inwoners waar het waarschijnlijk mede door de feestdag van1 mei gezellig druk was: zelfs een stoet met relikwieën trok voorbij het marktpleintje waar we genoten van een drankje.

 

Dinsdag 2 mei 2023 : Astorga - Rabanal del Camino (21,3 km)

Astorga is een heel leuk stadje dat niet alleen om zijn kathedraal maar ook om zijn chocolade bekend is, we bezochten de kathedraal en tot mijn stomme verbazing was er een audiogids (een soort telefoontoestel waar je nummertjes moest invullen en dan luisteren) in het Nederlands. Heel interessant maar je moest wel rap zijn om alles te volgen. Een ander bekend gebouw is het kasteel van Gaudi, ik hoorde pas 's avonds laat vertellen dat het ook een museum was, anders hadden we het zeker bezocht. Er was ook een prachtig marktpleintje met vele terrassen waar we gretig gebruik van maakten. In het mooie hotel Peseta waar we  verbleven hadden we voor het diner gereserveerd, het was een nogal chique bedoening en we hadden enkel onze wandelkleren en een paar sandalen; dat was echter geen probleem want al de eters bleken pelgrims te zijn , je ziet dat aan de kledij die ze dragen. We kozen voor een noedelsoepje en hun specialiteit nl. rundstong in een tomatensausje met een zeer lekkere puree. De 'garçon' was een jonge kerel die duidelijk geschoold was als ober en zijn best deed om het ons naar de zin te maken, en dit in keurig Engels. Hij werd nauwkeurig in de gaten gehouden door een dame die streng rondkeek of alles goed verliep en bijstuurde waar nodig... en wij zaten daar  in onze sandalen en korte broek. Na afloop van de maaltijd besloten we om de jonge kerel stiekem een flinke fooi te geven , wat hij duidelijk apprecieerde.

 De wandeling vandaag bedroeg 21,3 km en reeds om 8 uur begonnen we eraan, het zou vandaag heel warm worden voor de tijd van het jaar: zo een 27°. Het was praktisch heel de dag klimmen en Brigitte had een vervelende blaar achteraan haar linkervoet die haar heel wat last bezorgde, ze had het vocht er uit gelaten met een naald maar bij nazicht op een van de stopplaatsen bleek er zich opnieuw een blaas gevormd te hebben. Er zat niets anders op dan terug de blaar te openen en te behandelen. Ze had de hele weg verder pijn. Hopelijk slaagt ze erin de wonde droog te krijgen tegen morgen.

Woensdag 3 mei 2023 : Rabinal del camino - El Acebo de San Miguel ( 16,7 km)

We hadden een zeer ruime kamer in Posada el Tesin maar die was nogal stofferig. We waren rond 13.30 aan ons pension gekomen en bestelden iets om te eten. We zagen onze bagage staan in een gangetje en vroegen om onze kamer te mogen betreden. De vrouw die ons ontving zag dar we een privekamer geboekt hadden en dat deze kamer zich iets verder i n het dorp bevond bij haar ouders; zijzelf zou onze bagage wel tot daar brengen met de wagen. Na de dagelijkse opfrisbeurt besloot Brigitte om na onze lange wandeling toch een dutje te doen, ik verkende ondertussen op mijn sloefen het eeuwenoude dorp. Toen we richting het restaurant trokken rond 18 u passeerden we een typische bar en we kochten er een martini die we in de heel gezellig ingerichte tuin mochten nuttigen. Even later passeerden het Ierse koppel Joe en Trish (Patricia), een kranig stel van 82 en 78 waarmee we eerder al kennis maakten. Ze kwamen bij ons zitten en Joe trakteerde ons op een drankje. Het koppel bleek aan de Oostkust van Ierland te wonen(Sutton) en de man bleek een fervent zeiler te zijn. Hij had een tijd geleden een zeiltocht gedaan met enkele vrienden vanuit Ierland naar Antarctica en had er in de covidperiode zelfs een boek over geschreven.

Na de sobere maaltijd belandden we rond 21.30 u in bed, Brigitte iets eerder dan ik, de Ier en ik, zij verbleven daar ook, dronken nog een biertje op het terras.

De wandeling vandaag was 'slechts' 16,7 km maar bestond uit een zeer zware klim van 8 km waarin we 500 hoogtemeters moesten overwinnnen,( van ong, 1040 naar boven  de 1500 meter) Het pad slingerde zich langs de autoweg en de grond lag soms vol met grote stenen wat niet aange aa, was voor Brigitte haar pijnlijke linkervoet. Het was nochtans een prachtige beklimming en steeds werden we omringd met uitbundig bloeiende heesters en struiken in allerlei schakeringen van paars, geel en wit, De vergezichten die we als beloning kregen leverden mooie foto's op die ons enigszins.  herinnerden aan de Pyreneeën . De weg naar Aceba was heel steil omlaag maar wij namen een stukje autoweg om de vele grote stenen op het pad te vermijden, het was wel 400 meter verder maar liep heel comfortabel. Om 14.15 kwamen we aan het eerste huis van het dorp, dat meteen onze slaapplek bleek te zijn (la rosa del aqua). Een jong stel hield nog maar één maand de albergue open, een Spanjaard en zijn Nederlandse vriendin

Ik vergat nog te vermelden dat we vandaag het onder pelgrims beroemde 'croix de fer' passeerden, een kruis op een lange houten paal waar passanten al sinds mensenheugenis een steen neerleggen om zogezegd hun problemen hier achter te laten, zo had een Amerikaanse vrouw anderhalve kilo stenen mee van landgenoten om die daar neer te leggen bij het kruis.

 

Donderdag 4 april 2023 : Acebo - Ponferrada ( 16,3 km)

Het was een mooie plek om te slapen, uitgebaat door een jong gemengd ( Spaans en Nederlands) koppel. Spijtig dat hun mooie bar net op woensdag gesloten was zodat we bij de buren moesten drinken. De kamer was netjes maar veel te klein zodat ik al na 2 minuten mijn hoofd stootte tegen één of andere zijbalk en er prompt een grote badhanddoek aan bond om er 's nachts in het donker niet opnieuw tegen te lopen, ik ken mezelf. Voor het diner moesten we helemaal naar het einde van het dorp waar het Iers koppel ons opwachtte; we wisselden gegevens uit want zij komen in  september naar Brugge en we zullen ze daar verwelkomen. We betaalden 15 euro voor het pelgrimsmenu , dat is een 3tal euro meer dan gewoonlijk maar het was dan ook superlekker.

Vandaag dus de laatste van 15 wandeldagen, wat ons betreft genoeg , we zijn het toch al een beetje beu van uit onze valies te leven; in september zullen we hopelijk terug zin hebben om de laatste 200 km te wandelen tot in Compostella. Brigitte heeft ook last van die ene blaar aan de zijkant van haar voet. De wandeling was eigenlijk één lange, afdaling van meer dan 1100 meter hoogte tot 500 meter en was eigenlijk echt formidabel mooi. Door de vele losliggende stenen en door de bij momenten zeer steile afdaling moest je stilstaan als je wilde genieten van het fantastische uitzicht. Molinaseca was het dorp dat we bereikten na de grote afdaling en van daaruit was het grotendeels langs een grote autoweg tot we rond 14 u het stadje Ponferrada bereikten waar we incheckten in het Aroi hotel, een iets duurdere gelegenheid maar ik denk dat we het verdiend hebben. De taxi die ons morgen naar het busstation voert is reeds besteld; 12 uur bus morgen: Ponferrada - Madrid en Madrid - Bayonne; zaterdag dan de TGV naar Rijsel.

Ons vijfde deel van de camino zit er dus op. Vanuit Le Puy en Velay hebben we nu vijf stopplaatsen gehad: Conques, Condom, St.-Jean Pied de Port , Burgos en nu Ponferrada.

 

Ik hoop dat jullie met zijn allen genoten hebben van deze blog die zoals de vorige keer integraal op de website van het Vlaams Compostellagenootschap verschijnt. In september zijn we er weer op dezelfde blog .  Tot dan!

Reactie plaatsen

Reacties

Jackie & Karin 't Kint - Baes
2 jaar geleden

Heel mooie reportage en foto's. Respect en chapeau voor hetgeen jullie weeral gepresteerd hebben. Nu nog de climax in september!

3
Powered by JouwWeb